JUBILEUSZ (PONAD) 40 LAT PRACY ARTYSTYCZNEJ BARBARY LACH

Barbara Lach, dziś – w sobotę 25 czerwca 2022 – obchodzi swój Jubileusz – ponad 40 lat pracy artystycznej! Z tej okazji, Szanownej Jubilatce, składamy najlepsze życzenia! Życzymy nieustającej pasji i chęci do działania. I oczywiście zdrowia, które pozwoli na to, by jak tworzyć jak najdłużej! I publikujemy mnóstwo ważnych informacji o osiągnięciach i nagrodach wraz z pokaźną listą premier, w których Basia wzięła udział.

Barbara Lach

aktorka, absolwentka Wydziału Lalkarskiego Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie Filia we Wrocławiu. Od 01.08.1980 r. do 31.08.1981 r. zatrudniona była w Lubuskim Teatrze im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, od 01.09.1981 r. do 01.02.1993 r. w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora przy Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu, a od 01.02.1993 w samodzielnym już Opolskim Teatrze Lalki i Aktora im. A. Smolki w Opolu.

Jej lata pracy w teatrze obfitują w wiele pięknych i niezapomnianych ról, nagradzanych przez środowisko lalkarskie, a także doceniane przez publiczność. Wielokrotnie, spektakle z jej udziałem, prezentowane były na ogólnopolskich i międzynarodowych festiwalach teatralnych, gdzie zostały zauważone i docenione przez krytykę i jury. Poprzez wyjątkowe kreacje aktorskie, tworzone z pasją i całkowitym oddaniem, Barbara Lach zjednała sobie mnóstwo wielbicieli, zarówno wśród najmłodszych, jak i dorosłych widzów. Przez ponad 40 lat pracy artystycznej, stworzyła mnóstwo arcyciekawych i pasjonujących kreacji aktorskich, którymi potrafiła widzów wzruszyć, rozbawić i zaintrygować. Jej artystyczna wszechstronność, umiejętności i talent, zostały nagrodzone m.in. prestiżową nagrodą Henryk, przyznawaną przez Sekcję Teatrów Lalkowych ZASP-u za wybitne osiągnięcia oraz za całokształt pracy artystycznej w dziedzinie teatru lalek. Nagrodę, Barbara Lach otrzymała w dowód najwyższego uznania talentu i wybitnych osiągnięć artystycznych w dziedzinie sztuki lalkarskiej.

Niezwykle ważnym dziełem jej zawodowej pracy, były dwa monodramy:

„O królestwie drzew i traw”, adresowany do dzieci, który prezentowany był w Muzeum Wsi Opolskiej
„Tancerka”, adresowana do młodzieży i dorosłych, zrealizowana na podstawie opowiadania Olgi Tokarczuk.

Wszelkie ważne kwestie, społeczne, historyczne czy ideowe, zawsze były i są dla Barbary Lach niezwykle ważne, dlatego najczęściej brała udział w spektaklach, niosących za sobą ważne przesłania czy odnoszące się do istotnych kwestii, jak np. w spektaklu zrealizowanym w Teatrze Ekostudio „Podrzucone słowa” (ukazującego losy rodziny Śląskiej w czasie Plebiscytu i III Powstania Śląskiego w 1921r., którego głównym wątkiem jest siła, zaradność oraz zorganizowanie śląskich kobiet w tym trudnym czasie;), czy w macierzystym Opolskim Teatrze Lalki i Aktora, w którym powstały przedstawienia z jej udziałem, m.in. „Misterium drogi Św. Wojciecha” (przybliżające postać Św. Wojciecha w kontekście wielkich wydarzeń historycznych – procesu Zjednoczenia Europy, której Święty Wojciech jest patronem), „Kolorowi Ludzie” (opowiadający najmłodszym widzom o tolerancji wobec wszystkich ludzi na świecie, niezależnie od wyglądu, wyznania czy miejsca zamieszkania), „Prastare opowieści” (przedstawiający historie Starego Testamentu jak źródło inspiracji i uniwersalnych prawd, w którym poszukujemy nadziei czy drogowskazów); czy wspomniana „Tancerka”, poruszająca ważne tematy związane z problematyką złożonych, psychologicznych, rodzinnych i emocjonalnych międzyludzkich relacji, która stała się też pretekstem do rozmów i międzypokoleniowych dyskusji, jakie aktorka prowadziła z widzami po każdym spektaklu.

Barbara Lach, poza pracą artystyczną na scenie, z pasją oddaje się także działaniom charytatywnym na rzecz środowisk wykluczonych, osób chorych czy seniorów. Za swoją działalność na rzecz potrzebujących w roku 2016 otrzymała wyróżnienie w konkursie „Społecznik Roku” Województwa Opolskiego. Aktorka od wielu lat stale współpracuje z Domem Dziecka w Chmielowicach, spotykając się z podopiecznymi i prowadząc z nimi warsztaty teatralne. W roku 2019 powstał spektakl z udziałem podopiecznych Domu Dziecka, inspirowany „Małym Księciem” Antoine de Saint-Exupéry’ego, nad którym Barbara Lach sprawowała opiekę artystyczną. Wielokrotnie brała udział także w akcjach charytatywnych podejmowanych przez Opolski Teatr Lalki i Aktora i Fundację „Dr Clown” Region Opolszczyzna, polegających na odwiedzinach dzieci chorych, przebywających w opolskich szpitalach, w czasie obchodzonego 11 lutego Światowego Dnia Chorego. Aktorzy OTLiA, w tym Barbara Lach, wraz z wolontariuszami Fundacji, spotykali się z dziećmi w szpitalach, organizując dla nich specjalne działania, tym samym sprawiając, by ich pobyt w szpitalu był choć odrobinę przyjemniejszy. Barbara Lach wielokrotnie spotykała się z podopiecznymi opolskim Domów Seniora, opowiadając o swojej pracy, pasji i przybliżając seniorom sztukę teatru lalek. Prezentowała także niewielkie przedstawienie „O Rybaku i Złotej Rybce” (które sama opracowała od scenariusza po wykonanie), które prezentowała w domach dziecka.

Mimo ogromnego dorobku artystycznego, dużych osiągnięć, zdobytych nagród i rozległej działalności charytatywnej, Barbara Lach nadal pracuje zawodowo, wciąż tworzy kolejne, pasjonujące role w nowych produkcjach teatralnych i nadal opracowuje koncepcje działań, których odbiorcami są osoby potrzebujące.

Ważniejsze nagrody i wyróżnienia:

Złota Maska za rolę tytułową w przedstawieniu „Przygoda malutkiej czarownicy” (1996)
Wyróżnienie aktorskie za rolę Dziecka w przedstawieniu „Skrzydełka” na XVI Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Lalek w Opolu (1998)
Złota Maska za rolę Matki w przedstawieniu „… i odsłoniłam noc” (2004)
Nagroda Marszałka Województwa Opolskiego za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury (2006)
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2008)
Nagroda Honorowa Prezydenta Miasta Opola za wybitne osiągnięcia w Dziedzinie Kultury (2015)
Wyróżnienie w konkursie „Społecznik Roku” Województwa Opolskiego (2016)
Srebrny Krzyż Zasługi (2017)
Nagroda Artystyczna Marszałka Województwa Opolskiego Złota Maska za kreację w monodramie „Tancerka” w reż. Marioli Ordak-Świątkiewicz (2018)
Nagroda Henryk, przyznawana przez Sekcję Teatrów Lalkowych ZASP-u za wybitne osiągnięcia oraz za całokształt pracy artystycznej w dziedzinie teatru lalek (2020)

Premiery:

Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego, Zielona Góra

1981 – „Iwona, księżniczka Burgunda” Witolda Gombrowicza w reżyserii Haliny Mikołajskiej

Opolski Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki, Opole

1982 – „4 x P, czyli Przygody Pingwina Pik-Poka” Adama Bahdaja w reżyserii Włodzimierza Fełenczaka
1982 – „Dzielny ołowiany żołnierzyk” Henryka Lotara w reżyserii Włodzimierza Fełenczaka
1983 – „Wio, Leokadio” Joanny Kulmowej w reżyserii Włodzimierza Fełenczaka
1984 – „Dre Romano drom” autorstwa i w reżyserii Włodzimierza Fełenczaka
1985 – „Panto i Pantamto” Henryka Bardijewskiego w reżyserii Grzegorza Kwiecińskiego
1986 – „Guignol w tarapatach” Jana Ośnicy i Jana Wilkowskiego w reżyserii Tadeusza Rudnickiego
1987 – „Po bajce” Hanny Krall w reżyserii Grzegorza Kwiecińskiego
1988 – „Skrzydełka” Małgorzaty Jokiel w reżyserii Grzegorza Kwiecińskiego
1990 – „Różowe okulary” Barbary Czerskiej w reżyserii Lidii Grzędzińskiej
1991 – „Pietruszka Anonim” w reżyserii Wiesława Cichego
1991 – „Golem” Gustawa Meyrinka w reżyserii Krystiana Kobyłki
1992 – „Psia ballada czyli …” Krzysztofa T. Toeplitza w reżyserii Włodzimierza Fełenczaka
1992 – „Król malowany” Urszuli Kozioł w reżyserii Leszka Czarnoty
1993 – „Jabłka młodości” Jarmili Cermakovej w reżyserii Włodzimierza Fełenczaka
1993 – „Bajka o księciu Pipo, o koniu Pipo i o księżniczce Popi” Pierre Gripariego w reżyserii Petra Nosálka
1994 – „O złotej rybce i chytrusach” wg Aleksandra Puszkina w reżyserii Honoraty Magdeczko-Capote
1995 – „Arlekin i Kolombina” autorstwa i w reżyserii Petra Nosálka
1995 – „Przygoda malutkiej czarownicy” Jany Synkovej w reżyserii Petra Nosálka
1996 – „Balladyna” Juliusza Słowackiego w reżyserii Petra Nosálka
1996 – „Misterium drogi Św. Wojciecha” w reżyserii Petra Nosálka
1997 – „Strachy i straszyska” autorstwa i w reżyserii Pawła Szumca
1997 – „Ballady i romanse” Adama Mickiewicza w reżyserii Ireny Jun
1997 – „Pan Twardowski” autorstwa i w reżyserii Petra Nosálka
1998 – „Kot w butach” Jana Brzechwy w reżyserii Zbigniewa Lisowskiego
1998 – „La Kukaracza” Żywii Karasińskiej-Fluks w reżyserii Krystiana Kobyłki
1998 – „Dzisiaj w Betlejem” autorstwa i w reżyserii Petra Nosálka
1999 – „Sen” autorstwa i w reżyserii Zygmunta Smandzika
1999 – „Królowa krainy śniegu” autorstwa i w reżyserii Zbigniewa Lisowskiego
2000 – „Trzej muszkieterowie” Aleksandra Dumasa w reżyserii Petra Nosálka
2000 – „Wybryki Tygryska, czyli Kubusia Puchatka cz. II” Alana Alexandra Milnego w reżyserii Anny Proszkowskiej
2000 – „Dziad i baba czyli bajka…” wg Józefa Ignacego Kraszewskiego i Aleksandra Puszkina w reżyserii Barbary Lach i Andrzeja Mikoszy
2001 – „Król malowany” (wznowienie) Urszuli Kozioł w reżyserii Leszka Czarnoty
2001 – „Czy mogę stworzyć świat?” Pierra Gripariego w reżyserii Krystiana Kobyłki
2002 – „Pchła Szachrajka” Jana Brzechwy w reżyserii Krystiana Kobyłki
2002 – „Biały statek” Czingiza Ajtmatowa w reżyserii Aleksieja Leliawskiego
2003 – „Byczek Fernando” Munro Leaf w reżyserii Ireny Jun
2003 – „Jak Matołusz poszedł szukać olbrzyma” Tankreda Dorsta, Ursuli Ehler w reżyserii Krystiana Kobyłki
2003 – „Kasztanka” Antoniego Czechowa w reżyserii Aleksieja Leliawskiego
2004 – „Misterium drogi św. Wojciecha” w reżyserii Petra Nosálka
2004 – „I odsłoniłam noc” Hansa Christiana Andersena w reżyserii Krystiana Kobyłki
2005 – „Kopciuszek” Charlesa Perrault wg Braci Grimm w reżyserii Petra Nosálka
2005 – „Koziołek Matołek” Kornela Makuszyńskiego w reżyserii Lucyny Sypniewskiej
2006 – „Balladyna” Juliusza Słowackiego w reżyserii Petra Nosálka
2006 – „O królestwie drzew i traw” Andrzeja Szymańskiego w reżyserii Petra Nosálka
2007 – „Ondyna” Jeana Giraudouxa w reżyserii Mariána Pecko
2007 – „O Feliksie, który przyniósł szczęście” Krystyny Jakóbczyk w reżyserii Petra Nosálka
2007 – „Amelka, Bóbr i Król na dachu” Tankreda Dorsta Ursuli Ehler w reżyserii Jacka Malinowskiego
2008 rok – „Pinokio” Marty Guśniowskiej w reżyserii Ewy Piotrowskiej
2009 rok – „Baśń o grającym Imbryku” Marty Guśniowskiej w reżyserii Petra Nosálka
2010 rok – „Tygrys Pietrek” Hanny Januszewskiej w reżyserii Krystiana Kobyłki
2010 rok – „Śpiąca królewna” autorstwa i w reżyserii Aleksandra Maksymiaka
2011 rok – „Konik Garbusek” Piotra Jerszowa w reżyserii Aleksandra Maksymiaka
2012 rok – „O Wampirze W.” Marty Guśniowskiej w reżyserii Petra Nosálka
2012 rok – „Ropuszy dwór” Kennetha Grahame’a w reżyserii Petra Nosálka
2013 rok – „Psiakość 2, czyli Kostka została rzucona” Marty Guśniowskiej w reżyserii Marioli Ordak-Świątkiewicz
2014 rok – „Liściki na wiatr” Toona Tellegena w reżyserii Piotra Cieplaka
2015 rok – „[ˈdʑadɨ]” na podstawie „Dziadów” Adama Mickiewicza w reżyserii Pawła Passiniego
2015 rok – „Na Arce o ósmej” Ulricha Huba w reżyserii Mariána Pecko
2016 rok – „Kolorowi ludzie” autorstwa i w reżyserii Honoraty Mierzejewskiej-Mikoszy
2017 rok – „Tancerka” Artura Pałygi w reżyserii Marioli Ordak-Świątkiewicz
2017 rok – „Misterium drogi Św. Wojciecha” autorstwa i w reżyserii Petra Nosálka (wznowienie)
2018 rok – „Zagubiony chłopiec” Artura Pałygi w reżyserii Pawła Passiniego
2019 rok – „Tygrys Pietrek” Hanny Januszewskiej w reżyserii Krystiana Kobyłki
2022 rok – „Prastare opowieści” autorstwa i w reżyserii Honoraty Mierzejewskiej-Mikoszy