BURZA

„Burza”, ostatnie dzieło wielkiego angielskiego dramaturga, to utwór wielokształtny i wieloznaczny. Bajkowa sceneria sztuki – tajemnicza wyspa i jej mieszkańcy: Czarodziej Prospero i jego piękna córka Miranda – oraz istoty nadnaturalne – subtelny Ariel i plugawy Kaliban – staje się miejscem przedziwnej konfrontacji Prospera z tymi, którzy go przed laty skrzywdzili, a którzy jako rozbitkowie znaleźli się, po morskiej, srogiej burzy na jego wyspie, w jego władzy…

W zamyśle reżysera (także autora scenografii) przedstawienia, Aleksandra Maksymiaka, „Burza” to historia dokonującego rozrachunku z życiem  człowieka, artysty. Problematyka psychologiczna i egzystencjalna wyznacza główne wektory znaczeń sztuki: buduje nastrój mrocznej przypowieści o ludzkich losach, marzeniach, pasjach i błędach. Wrocławski twórca opolskiej „Burzy” proponuje nam, widzom, spektakl współczesny, z „kantorowskim” echem (plastyczny, z wykorzystaniem lalek i masek); zaprasza nas do świata swoich scenicznych wizji i refleksji, które obudził w nim dramat Szekspira – największego czarodzieja teatru.

Zbigniew Bitka